Hieperdepiep..

Eens per jaar vieren we onze verjaardag. De dag dat iedereen aan je denkt, dat iedereen beseft dat je, om oud te willen worden, toch vooral veel verjaardagen moet vieren. De dag die jou dag is: van kinds af aan mag je op die dag al kiezen wat je wilt eten, je bepaalt de dag, je mag net iets meer dan anders.
Ook de dag waarop men weer de gekkigheid naar voren haalt, de dag waarop vrienden je weer laten beseffen dat je ook dankzij hun een fijn leven hebt. De dag dat anderen je met liefde helpen herinneren aan het ouder worden, aan de dingen die je hebt gedaan, aan de dingen die je nog wilt doen.

Op 7 oktober was het altijd jou dag. Gister zou dat voor de 53e keer zijn geweest. Maar na de 51e keer ben je er niet zelf meer bij geweest. We hebben niet meer de kans gekregen je nog vele fijne jaren toe te wensen. Niet meer de kans je nog eens te helpen herinneren aan alle leuke, gekke, rare dingen die we hebben gedaan. Niet meer samen plannen kunnen maken voor na vandaag. De 51e keer vierden we nog, zagen we nog uit naar de volgende. EEn volgende die nooit samen zou komen.

We hebben je verjaardag op veel plekken gevierd, met veel verschillende mensen. Ooit, vroeger, in Groningen, daarna jaren lang op Bonaire, vervolgens hier in Alphen aan den Rijn. Vanaf 1990 altijd samen, vanaf 1998 altijd met z'n drieën. Tot 51.

Inmiddels ben ik ook op die 51. Raar idee. Vrienden hebben dit met me gevierd. Ze hebben me laten herinneren, laten lachen en laten denken over mijn toekomst. Want ik heb nog een toekomst. Een toekomst met jou in mijn hart, maar niet aan mijn zij. Een toekomst waarin ik slechts aan je kan denken.

Maar gisteren, dat was jou dag. We hebben gelachen, we hebben genoten. We hebben over je gepraat, herinneringen opgehaald en aan je gedacht. In het hotel waar je van genoot, het restaurant dat je zo leuk vond, De stad waar je ook stiekum wel wat van hield. Een avond met mensen die om je gaven. Die je in hun hart hadden gesloten. Gewoon, omdat jij jij was. Omdat jij hun liefde verdiend. Omdat jij in hun herinneringen voort leeft.

Proost. daar moet op gedronken worden.