25

Het idee om vijfentwintig jaar getrouwd te zijn is tegenwoordig maar weinig mensen gegeven. Velen geven al voor die tijd op. Liefde is soms net een wegwerpobject: op het moment dat het moeite kost, dan stop je er mee.
Zo niet jij. In 1993 vroeg jij mij ten huwelijk. Dat moet ergens in mei zijn geweest, in aanwezigheid van Joop en Lies.Ik had net te horen gekregen dat ik aan het werk kon op Bonaire. Een eiland waar wij uiteindelijk heel veel van zijn gaan houden, maar wat op dat moment nog echt een wereld ver weg was.
Op dat moment woonden wij al samen. Samen in een leuk huis, alles goed geregeld, we genoten al van elkaar, nog gewoon met z'n twee en heel veel lieve vrienden. Vrienden, waar ik nu nog steeds van geniet, die mij nog steeds na staan. Wat moet een mens zonder goede vrienden?
In 1993 zijn wij getrouwd. op 1 oktober. Dat is nu vijfentwintig jaar geleden. Wat had jij graag die jaren volgemaakt. Wat was jou liefde voor mij groot en wat heb ik dat soms onderkent.
We zijn getrouwd op 1 oktober en vertrokken naar Bonaire op 1 november. Ons huwelijk stond in het teken van onze reis, van onze toekomst. We hielden het simpel. Een, voor die tijd, trendy pak voor mij, een mooie witte jurk voor jou. Niks special, geen uitgebreid huwelijk. Samen met vrienden een dag die we nooit weer zouden vergeten. Vrienden die ons samen een bachelor party gaven, en ons daarna nog apart lieten losgaan. Wat moet een mens zonder goede vrienden?
1 oktober zouden we vijfentwintig jaar zijn getrouwd. De 24 hebben we niet gehaald, de 25 ook niet. Wat heb jij daar van gebaald. Wat zag jij daar naar uit.
We hebben mooie jaren gehad, we hebben slechte jaren gehad. Maar nooit heb jij het opgegeven. Altijd wist jij dat wij voor elkaar waren voorbestemd. Dat wij samen ver zouden komen.
Maar niet tot 25...