Dat je plezier maakt, lacht. Je ogen die stralen vanwege alles wat je meemaakt. Een nieuw avontuur, ver weg van hier. Vreemd om te beseffen dat je dit avontuur dan alleen beleefd. Zonder ons. We horen je verhalen niet, we zien geen beelden. In een tijdperk waarin het zo gewoon is om over de hele wereld beelden en verhalen te delen, kunnen wij dat niet. Je bent niet op deze wereld. Maar ik beeld me in dat je een wereld bent waar je gelukkig bent.
Misschien heb je dan vanuit jou wereld wel contact met onze wereld. Kijk je af en toe eens naar ons. Zie je ons. Ik hoop zo dat dat waar is.
Dat je ziet hoe je dochter werkt, zich voorbereid op school, denkt over alles. Dat je haar gedachten volgt. Misschien zelfs een beetje stuurt want zo eigenwijs als haar pa, zo is zij ook. Ze groeit, is sterk, maar blijft ons meisje die ik nu alleen mag opvoeden. Zo zelfstandig als ze ook is, zo sterk als ze zich houdt, ik weet dat ze je mist.
Ik beeld me ook in dat je mij ziet. In mijn strijd, maar ook in mijn geluk. Mijn strijd is het om de oneerlijkheid van het leven dat jou ten deel is gevallen, te accepteren. Soms is het lastig, erg lastig. Zonder reden, zonder duidelijk doel werd jou leven kortgesloten. Ik kan geen gevecht aangaan, maar accepteren? Nooit.
Gelukkig kan en durf ik mij te richten op de toekomst. Jij had me dat gezegd. Ik zoek niet, maar accepteer, onderga. Sta open voor geluk, liefde, alle ingrediënten om mijn leven weer in richten. Ik maak beslissingen met mijn hart. Gewoon omdat dat goed voelt, niet alles beredeneren maar mijn hart openen. Ook jou sturing? Het voelt goed om niet alles kapot te denken maar te accepteren hoe mooi de wereld om me heen is. Hoe mooi de mensen zijn.
Ik heb je altijd nabij. Ik weet dat je me vertrouwt. Jij in jou wereld, ik in mijn. Wees je alsjeblieft gelukkig?
Ik heb je altijd nabij. Ik weet dat je me vertrouwt. Jij in jou wereld, ik in mijn. Wees je alsjeblieft gelukkig?
