Het is nu acht weken geleden dat Esther de keuze, die ze al een jaar daarvoor had met me had besproken, definitief maakte. En daarmee maakte ze een eind aan een tijdperk. Een eind aan iets, waar we samen met plezier op terug keken. Natuurlijk hebben we slechte momenten gekend, maar wat waren er veel mooie. Aan het eind is dat toch wat telt? Dat al het mooie een herinnering vormt die je altijd bijblijft.
Mij in elk geval... Esther is met die herinneringen ingeslapen. Rustig, met een lach op haar gezicht, met haar dochter en mij aan haar zij. Haar hand in de onze.
Ondertussen gaat het leven verder.
We pakken allemaal de draad weer op. We zijn weer aan het werk, we gaan langzaam richting de zomer. Eigenlijk lijken vakantieplannen op de eerste toekomstplannen die we weer maken. De eerste toekomstplannen zonder Esther. Weliswaar slechts voor een korte periode, maar toch. Ook zijn er de ongeplande momenten. Momenten dat je haar verwacht, dat ze er is, maar dat je dan beseft dat dat is geweest. Dat ze er niet staat, niet aankomt, niet mee is. het zijn van die kleine, korte momenten waarin je beseft dat er een vervolg is op een lang tijdperk.
Ondertussen gaat het leven verder
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Geen dag dat ze niet elk uur in mijn hoofd zit, geen uur dat ze niet elke vijf minuten even over mijn schouder kijkt. Maar dat is juist het mooie van doorgaan: Weten dat ze bij me is, dat ze ons lief heeft en dat ze Danique en mij geluk en liefde gunt. Dat ze graag ziet dat Danique en ik gelukkig zijn. Ik voel me niet schuldig als ik gelukkig ben, alhoewel mij dat ook wordt verweten. Hoe kun je nu...
Ik ben gelukkig omdat ik het ben. Omdat ik de goede herinneringen heb. Want ik heb een engeltje op mijn schouder. Dat engeltje leeft met mij mee. Dat engeltje zal er altijd zijn. Hoort bij mij. Gaat met mij mij op mijn nieuwe reizen, helpt mij mee om nieuwe herinneringen te maken.
Ja, ik mis haar. Maar ze is toch bij me. Het leven gaat verder, mede dankzij haar kan ik het zo leven. Liefde. Passie. Herinneringen. Toekomst.
Er zijn van die momenten dat je aan van alles en nog wat terug denkt. Dat je je laat leiden door wat er ooit was, wat er ooit had kunnen zij...