In december 2016 was je vol goede moed begonnen aan je chemokuur. Dat zou het zijn! En inderdaad.. elke keer als je terug kwam van een dagje ziekenhuis voelde je je goed! Je kon de wereld aan en je keek uit naar de volgende kuur die weer 3 week later zou plaatsvinden. Wat waren we blij dat de kuur zo goed aansloeg. Ook de arts was verrast en zag de verbeteringen.
In januari kreeg je een longembolie. Ineens, in de ochtend. Benauwd. Angst. Huisarts gebeld. Met vliegende spoed naar het ziekenhuis om direct op de IC te worden opgenomen. Maar dat was een minor setback! Want de chemokuur ging door! vanaf de IC ben je naar beneden gegaan voor je volgende kuur en na een paar dagen was je weer thuis.
Bij de longembolie waren foto's gemaakt. Die deden bij mij wat vragen rijzen, maar jij... jij was vol goede moed dus ik hield me netjes stil. Waarom zou ik je je meer zorgen laten maken dan noodzakelijk?
Uiteindelijk de evaluatie, de uitslag van de chemo. Vol vertrouwen reed je het AMC in, vol vertrouwen.... Weliswaar benauwd, maar och, dat lag toch aan die longembolie? Kom op, we gaan dit redden.
De uitslag was een slag in ons gezicht. Uitbehandeld. Geniet nog van de tijd die je rest.
Dat was een jaar geleden...
